Confucius (479 BC) was een denker en sociaal filosoof uit het oude China, lang vóór de vorming van het Chinese keizerrijk tijdens de Periode van Lente en Herfst en wordt gezien als "Wanshishibiao", een voorbeeld voor alle leraren. Leren vanuit het doen en ervaren is één van zijn wijsheden. Gesproken woord en visualisatie zijn beperkt in het overdragen van kennis. Door te doen en te ervaren verankert kennis en wordt het niet meer vergeten! Het hart van Confucius’ filosofie is het begrip ‘menselijkheid’ (ren). Hiermee bedoelt hij dat je de medemens met respect moet behandelen: ‘Wat je voor jezelf niet wilt, doe dat ook een ander niet.’ Deze menselijkheid bezit de mens niet van nature, maar moet hij via een levenslang leerproces ontwikkelen. De altijd bescheiden Confucius zei van zichzelf dat hij pas omstreeks zijn zeventigste enigszins begreep wat deugdzaam leven inhield.